Ινδία, η χώρα του θεού Σίβα και των μεγάλων αντιθέσεων, η χώρα των χρωμάτων και των σάρι, των μαχαραγιάδων, του μυστικισμού. Το άρωμα και η σκόνη ανακατεμένα. Λευκοί, πυρωμένοι δρόμοι, κάτω από ένα λευκό, πυρωμένο ουρανό, απερίγραπτα όμορφο, υπερφυσικά γαλάζιο.
Η χώρα όπου ο έρωτας γίνεται φωτιά, σε τυλίγει με τη ζέστη του, αποπνικτικός, μυστήριος.
Οι όχθες του Γάγγη γεμάτες πολύχρωμους ανθρώπους που υμνούν τον Κρίσνα. Η παρουσία του θεού έντονη. Ο ήχος της καμπάνας του ναού τα ξημερώματα και το βούισμα των κοχυλιών το σούρουπο να κυριαρχούν.
Δεκαπέντε ιστορίες γεμάτες ανείπωτο πάθος, μαγεία και λατρεία, άρωμα γιασεμιού, μετεμψύχωση. Βλέμματα μαύρα, γεμάτα νοσταλγία και ευτυχία. Πρόσωπα μελαγχολικά, υπέροχα. Δεν είναι τυχαίο που τα βιβλία της Τζαμπβάλα έγιναν οι καλύτερες ταινίες.