Θέλανε κι οι δυο να μείνουμε ολομόναχοι δίπλα στ απομεινάρια μιας παρουσίας που ξαφνικά είχε εξαφανιστεί. Ξαφνικά! Όσο κρατά μια σύγκρουση ενός κίτρινου Ντεσεβό με μια νταλίκα. Και τότε ο Μάρκος ύψωσε τη φωνή του: «Το παιδί μου είμαι ικανός να το μεγαλώσω!» δήλωσε. «Μα είσαι άντρας!» ξαφνιάστηκαν οι γιαγιάδες και τότε είπες, Μάρκο εκείνο το αυθόρμητο «Λέτε να μην το ξέρω;» και γέλασες.

Ένας πατέρας και η κόρη του. Εκείνος γύρω στα σαράντα, αυτή στον καιρό της εφηβείας της. Η μητέρα έχει πεθάνει και πρέπει να μάθουν να ζουν μόνοι τους. Κι ήρθε κάποτε ο καιρός οι δυο τους να γνωρίσουν άλλους δύο.