Στους 50 ορόφους ενός παράξενου “Κόκκινου Ουρανοξύστη” συνυπάρχουν και διεξάγουν συναρπαστικούς διαλόγους ξεχωριστές προσωπικότητες, συγγραφείς, ηθοποιοί, ποιητές, τραγουδιστές, επιστήμονες κ.ά.

Ανάμεσα στους 100 απείθαρχους “ενοίκους”, ο Μπόουι, ο Λένιν, η Νίνου, ο Αϊνστάιν, ο Μπέρνχαρντ, η Μονρόε, η Κοτοπούλη, ο Προυστ, ο Αττίλας, η Γουαινχάουζ, η Λαμπέτη, ο Βέγγος, ο Σαραμάγκου, ο Φρόιντ, ο Σιδηρόπουλος, ο Γουίλιαμς, η Γώγου, ο Πικάσο, ο Βάρναλης, ο Κομπέιν, η Βασιλειάδου, ο Χόκινγκ κα.

Μια παράξενη Βαβέλ, όπου περιέργως όλοι συνεννοούνται άψογα. Ακόμη και μέχρι το αναπάντεχο τέλος.

Η συγγραφέας ”φιλοξενώντας” αυτά τα πλάσματα στο σύμπαν ενός ολοζώντανου πύργου, με δυνατότητες επιλογής εποχών, συναισθημάτων και περιοχών στους ορόφους του, σαγηνεύεται απ’ αυτούς και δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς μαζί τους. Ζει μέσα στην αλλόκοτη παράταση των ζωών τους, με όσα συνεπάγεται κάτι τέτοιο…

Η Σεμίνα Διγενή, μέσα από το κείμενό της, θέτει το ερώτημα:

Θα καταφέρει τελικά, αυτός ο παράδοξος κόσμος των ”Απείθαρχων”, να δώσει σε όλα, ένα τέλος ή μια αρχή, με την έμπνευση που τους αξίζει;

Θα τολμήσει να πάρει μια καθοριστική απόφαση, για τη Μνήμη του Κόσμου;