Όταν οι λέξεις έχουν τη δύναμη να αποκαλύπτουν πληγές και να ξεσκεπάζουν κρυμμένες αρρώστιες, εκεί που η αθωότητα λιθοβολείται και η κακία θριαμβεύει… Τότε ακριβώς ο Γκόγκολ νιώθει να πνίγεται και να φωνάζει στη γη που τόσο αγάπησε, τη Ρωσία: “Δεν είσαι τάχα προορισμένη να γεννήσεις ήρωες, εσύ που τους προσφέρεις τόση έκταση για να δράσουν;”

Πρόκειται από τις ωραιότερες πινελιές του διάσημου Ρώσου συγγραφέα. Οι “Νεκρές Ψυχές” τρομάζουν τη χώρα στην οποία αναφέρονται, ακριβώς επειδή είναι ο καθρέφτης της. Κάτι που έκανε τον σπουδαίο τότε (και τώρα) Πούσκιν να το ομολογήσει – ελάχιστος φόρος τιμής στην αλήθεια που τόσο ενόχλησε τους πολλούς που είδαν καχύποπτα τον εαυτό τους να μην εξωραΐζεται σε τούτο το μεγαλειώδες αριστούργημα.