Τον αναγνώρισε αμέσως! Ήταν ο μεγάλος έρωτας! Τον ακολούθησε στην περιπλάνηση ενός άσβεστου πάθους, πάντα πίσω από τον απλησίαστο και βαρύ ίσκιο του, στις μεγάλες στιγμές της κορυφαίας ευτυχίας και δυστυχίας, στους μεγάλους αποχαιρετισμούς. Η Άννα τον λάτρεψε, παραπαίοντας στις αντικρουόμενες διαδρομές της καρδιάς και της λογικής της. Δέσμια ενός μόνιμου διλήμματος, έζησε την ειρωνεία να τον χάνει κάθε φορά που τον κέρδιζε. Ώσπου ήρθε η στιγμή που έπρεπε να αποφασίσει. Ή θα επιχειρούσε το επικίνδυνο πέταγμα πάνω στα φτερά του έρωτα-αετού ή θα συνέχιζε τη χαμηλή, συμβιβασμένη πορεία, που η ζωή επιφυλάσσει για τους περισσότερους ανθρώπους. Θα διάβαινε, επιτέλους, την πόρτα του παράδεισου, όπου ο Άλκης τής κρατούσε πάντα ορθάνοιχτη, ρίχνοντας έτσι αγαπημένα πρόσωπα στην κόλαση, ή θ’ άφηνε την ψυχή της να γεράσει, αρνούμενη οριστικά τη μαγεία ενός ανεπανάληπτου έρωτα;