Ο «Μαχόμενος “Αγγελος» (1936) είναι η μια απ’ τις δυο βιογραφίες που κυκλοφορήσανε ύστερ’ απ’ τή πρώτη τους επιτυχία σ’ έναν τόμο με τίτλο «Πνεύμα και Σάρκα», κι’ ανήκουν στο σημαντικότερο μέρος του έργου της ή άλλη βιογραφία είναι της μητέρας της, με τίτλο «Η Εξορία». Ο όρος «βιογραφία» φαίνεται κάπως φτωχός, τουλάχιστο για το «Μαχόμενο “Αγγελο». Γιατί μπορεί νάναι η ζωη του πατέρα της, μα είναι μια ζωή δοσμένη έτσι όπως ξέρει να τη δίνει ένας συγγραφέας στο ανάστημά της. Η ζωή αυτή αποτελεί το «μύθο» σ’ ένα καθαρά λογοτεχνικό είδος- μυθιστορηματικό. Κι έτσι ο «ήρωας» παίρνει τη συμβολική του θέση κι’ υψώνεται μέσα σε μιαν εποχή κι ένα κλίμα που τον πολιορκεί με τα ερωτηματικά του. Κι η απάντησή του είναι θετική-γίνεται ο ήρωας μιάς πίστης. «… Μα πιο πολύ από καθετί άλλο, θέλανε να γλυτώσουν απ’ την επικίνδυνη συμπάθειά του για το λαό, που είχε έρθει να σώσει. Κι’ ή συμπάθειά του αυτή σιγά- σιγά δυνάμωνε και γινόταν αγάπη…» —