Πρώτη γνωριμία μυημένων κάπως στην αρχαία ελληνική γλώσσα με τη λυρική ποίηση μέσω επιλεγμένων ποιημάτων. Από την πλειάδα ποιητών που παρουσιάστηκαν μετά τους επικούς, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή και νέα αντίληψη για τη ζωή αλλά και για την κοινωνία, ανθολογούνται μόνο οι: Αλκαίος, Αριστοτέλης, Αρχίλοχος, Βακχυλίδης, Θέογνις, Καλλίνος, Σιμωνίδης, Σόλων και Τυρταίος. Δεν είναι οι καλύτεροι ούτε οι κατώτεροι, απλώς επιλέχθηκαν σωζώμενα ποίηματά τους και παρουσιάζονται στο πρωτότυπο, μεταφρασμένα, σχολιασμένα φιλολογικά και πραγματολογικά ερμηνευμένα. Ο ερανιστής κ.λπ. υπόσχεται και δεύτερο τόμο με ερωτικά, συμποσιακά, σατιρικά κ.λπ. λυρικά ποιήματα. Με την ευκαιρία δεύτερης έκδοσης του βιβλίου ας ξανακοιταχτούν οι αριθμήσεις, π.χ. στον Τυρταίο, και ας σχολιαστούν εκείνα τα ποιήματα για τα οποία ο αναγνώστης παραπέμπεται σε προηγούμενα βιβλία του Μπάρμπα.

Οι αρχαίοι έλληνες Λυρικοί δεν έχουν γίνει ώς τώρα ευρύτερα γνωστοί, κυρίως εξαιτίας της ελλιπούς διδασκαλίας τους κατά τα παλαιότερα προγράμματα στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και της απουσίας τους από τα προγράμματα των οικείων τμημάτων των Α.Ε.Ι., τουλάχιστον στα χρόνια των δικών μας σπουδών. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες οι Λυρικοί βρήκαν τη θέση τους στα προγράμματα των Α.Ε.Ι. και έχουν γίνει μέριμνα των συντακτών των προγραμμάτων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, χωρίς όμως να μας επιτρέπει τούτο να είμαστε ικανοποιημένοι από την περιορισμένη διδασκαλία τους από μετάφραση στο Γυμνάσιο και κατ` επιλογή, κατά καιρούς, από το αρχαίο κείμενο στο Λύκειο. Από αυτές τις διαπιστώσεις ξεκίνησε η συγγραφή αυτού του βιβλίου, για να καλύψει κάποιο κενό στον χώρο της εκπαίδευσης και της πνευματικής μας ζωής γενικώς».