[…]Το παλιό λεωφορείο, ένα Βόλβο εικοσαετίας, με αεροπορικό βόμβο και ξερούς τριγμούς, ξεκίνησε για μια σύντομη περιήγηση στην παλαιά Λευκωσία και αποκεί θα κατευθυνόταν προς το ξενοδοχείο Nicosia. Στην ατμόσφαιρά του πλανιόταν η αίσθηση ότι εγκατέλειπαν πίσω στη Μακεδονίτισσα τους νεκρούς συμπολεμιστές, ηττημένοι από το πάθος για μια παγωμένη μπίρα. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούσαν να τους παρηγορήσουν. Δεν γνωρίζουν αν οι νεκροί χρειάζονται παρηγοριές. Αυτό που έγινε πριν από λίγο ήταν μια βιαστική συνάντηση έπειτα από τριάντα τόσα χρόνια παλαιών φίλων, οι οποίοι δεν είχαν τίποτε πλέον να πουν πέρα από τα τυπικά και ανυπομονούσαν να χωρίσουν με εύσχημο τρόπο. Εξάλλου οι νεκροί ήταν ήδη ενήλικες: ήταν τριάντα τριών ετών νεκροί. Είχαν πια προσαρμοστεί να είναι νεκροί, ενώ ως ζωντανοί βίωσαν μόλις είκοσι πέντε χρόνια, και προφανώς τα είχαν λησμονήσει. […]
ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ
Δημοσθένης Κούρτοβικ, Τα Νέα
Όλα δείχνουν πως το Κυπριακό έπεσε σε καλά μυθιστορηματικά χέρια. Ένα μυθιστόρημα για τον πόλεμο και τα μεθεόρτιά του, υποστηριζόμενο από μια γλώσσα που διατηρεί τις ποιητικές καταβολές της.
Μάρη Θεοδοσοπούλου, Ελευθεροτυπία
Το Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή προσφέρεται για διπλή ανάγνωση, αυτή που εστιάζει στο τραύμα, τη μνήμη και την εξομολόγηση και εκείνη που αναδεικνύει τα ιστορικά ερωτήματα. Το μυθιστόρημα του Γκουρογιάννη δεν αποτελεί αντιπολεμική αφήγηση αλλά κατάδυση στην ψυχολογία του τρόμου, στη βρομιά του πολέμου και στην ανθρωπολογία του…
Δημήτρης Τζιόβας, Καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Birmingham
Κριτικές
Δεν υπάρχουν κριτικές ακόμα.