Με τη σταθερή τερπνότητα του ύφους και την ευρηματικότητα, «Η πόλη των θαυμάτων» αποτελεί το αποκορύφωμα της αφηγηματικής τέχνης του Μεντόθα και ένα από τα πιο γοητευτικά και πιο πλούσια σε προσωπικό χαρακτήρα έργα της σύγχρονης ισπανικής μυθιστοριογραφίας.
Η υπόθεση του έργου τοποθετείται ανάμεσα σε δυο Εκθέσεις που έγιναν στην Βαρκελόνη -δηλαδή, ανάμεσα στα 1888 και στα 1929- και η ανοδική πορεία του Ονόφρε Μποουβίλα από την αφάνεια στην κορυφή μιας εξουσίας στηριγμένης ταυτόχρονα σε εγκληματικές πράξεις και στο χρήμα, και με φόντο το παρδαλόχρωμο σκηνικό μιας πόλης γραφικής, θορυβώδικης και σε ίσα μέρη φανταστικής και πραγματικής, μιας θυμίζει τα μεγάλα μυθιστορήματα του 19ου αιώνα με τα έντονα νατουραλιστικά και ρεαλιστικά στοιχεία.